Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Duo Reges: constructio interrete. Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Age sane, inquam.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

At, si voluptas esset bonum, desideraret.

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum!
Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.

Bork: Quamquam te quidem video minime esse deterritum.
Verum audiamus.: Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Quonam, inquit, modo?: Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Bork: Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Non perfecti autem homines et tamen ingeniis excellentibus praediti excitantur saepe gloria, quae habet speciem honestatis et similitudinem.

Zenonis est, inquam, hoc Stoici.
Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.

Nemo igitur esse beatus potest. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.